Tak szczerze to sama nie wiem od czego zaczac, powiem wam tyle, ze ostatnio w moim zyciu nic a nic nie bylo na miejscu. Ani blog, youtube, przyjazn i tym bardziej nie ja. Odleglosci ktora dzielila mnie z moim chlopakiem w niczym nie pomagalam wrecz wszystko pogorszala. Cale te wakacje i pobyt w Polsce nie byly tak lekkie i latwe jak co roku, nie potrafilam czerpac z tego zbyt wiele przyjemnosci i wydawalo sie, ze nawet kiedy dobrze sie bawilam to w moja glowa byla pelna mysli. Gdyby tego bylo malo moj swiat zatrzymal sie gdy dostalam telefon bedac u Sary z wiadomoscia, ze moj najukochanszy piesek Brego zmarl. Nie chce wam tu pisac detali, powiem jedynie, ze przezylam wielki szok i byl to dla mnie wielki cios. Przywiozalam sie do tego szczeniaka i jego utrata na prawde mnie zabolala. Mowilam sobie, ze nie chce miec juz psa, ale kiedy tylko pomyslalam o pustym domu w Norwegii, ze nikt juz nie bedzie czekala pod drzwami czekajac na moj powrot, nie bedzie juz zadnych spacerow, tych oczow jak spodki gdy tylko siegam po cos do jedzenia to cos w mnie peklo. Wiedzialam, ze bez psa nie dam rady i chociaz to nigdy nie bedzie to samo ja kocham psy to sa na prawde moje ulubione stworzeniami na swiecie. Wiec po rozmowie i rodzicami zdecydowalismy sie na zakup nowego szczeniaka. Eris to rowniez husky i jest malym promykiem ktorynigdy nie ma dosc tulenia. Osoba ktora jednak na prawde pomogla mi kiedy wszystko w moim zyciu bylo jednym wielkim balaganem byl nikt inny niz Philip. Pomimo odleglosci byl przy mnie duchem i wiedzialam, ze nie jestem sama z tym wszystkimm. Liczylam dni do jego powrotu, bo wiedzialam, ze z nim wszystko powoli wroci na miejsce. I co? Jak widzcie wlasnie bloguje, i to jest wlasnie jego zasluga. Kiedy jeszcze go tu nie bylo zawsze mnie pocieszal tym, ze kiedy on juz tu bedzie zaczne do was pisac, dodwac filmiki, zaczac myslec pozytywnie i skupic sie na tym dobrym w moim zyciu.
Podsumowanie jest takie ze moje wakacje nie byly tymi najlepszymi, strata mojego psa kompletnie mnie zalamala i nadal nie moge w to uwierzyc ale jest tu Philip, wy (a przynajmiej taka mam nadzieje) i mam nadzieje, ze teraz bedzie juz tylko lepiej. Wiem,, ze nie odzywalam sie do was przez na prawde dlugim okres, ale zawsze chcialam was uszczesliwac, motywowac jednak kiedy ja sama bylam w tak zlej sytuacji wiedzialam, ze nie jestem w stanie prowadzic tego wszytkiego teraz, stresowalam sie za kazdym jednym razem kiedy wchodzilam na instagram, bloga i aska dlatego wiedzialam, ze musze to odlozyc na jakis czas. A teraz co? Musze znalesc swoj cel i po prostu zaczac zyc jak dawniej i moze nawet jeszcze lepiej. Potrzebuje duzej dawki motywacji ale ani bloga ani youtube nie zamierzam usuwac. Wrocialam i tym razem zostaje.
Moim pierwszym krokiem sa zmiany i wlasniego tego potrzebuje na moim blogu. Prosze wlasnie dlatego o kontakt na lucyandlucy8@gmail.com od osob ktore znaja sie na design bloga, poniewaz na prawde potrzebuje tu cos zmienic!
oto mala proba robienia zdjec razem z Philip'em, jak widac nie bylam zbyt chetna do wspolpracy ale bedzie lepiej. Musi byc♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
